Vandaag staat er een mooi artikel in het FD waarin de Tilburgse hoogleraar Ton Wilthagen fijntjes uitlegt dat de nieuwe Wet Werk en Zekerheid op oude inzichten is gestoeld. Het is, zoals hij meent: ‘een gevaarlijk experiment’. Interessant is om te zien wat hij wel ziet in de arbeidsmarkt. Drie zaken denk ik dat hij sterk benoemt:
- bewegen van baan zekerheid naar werk zekerheid
- van scholing aan begin van loopbaan naar continue scholing
- van automatisch stijgend loon naar marktconform loon
Drie belangrijke trends / ontwikkelingen om te volgen.
Wet Werk en Zekerheid gevaarlijk
Toch nog even kort terug naar het gevaar. Ik deel de mening dat de politiek de transformatie niet maakt. Zeker de regeringspartij van minister Asscher niet. Die loopt met de bonden mee. De nieuwe wet gaat ook leiden tot meer werkloosheid. Immers als je flex ziet als gevaar dan zeg je ook dat bijvoorbeeld payroll bedrijven, en daar is al iets over geroepen, geen bestaansrecht hebben. Uit ervaring, als ondernemer in deze branche en als ondernemer erbuiten die veel bij ondernemingen betrokken is, kan ik stellen dat voor veel bedrijven flex en paryoll een zege is. Immers ze hebben wel alle kennis, kunde en wetgeving in huis. En houden het betaalbaar. Het gaat vaak niet om het niet willen aannemen, het gaat om de rompslomp er omheen. Een flex organisatie doet dat gewoon beter. Met andere woorden er is inderdaad een groot gevaar.
Arbeid als commodity
“De inkoop van arbeid verschuift van banen naar projecten en handelingen”, aldus hoogleraar Wilthagen. Bedrijven weten namelijk in de huidige maatschappij niet wat de budgetten van morgen zijn. Daarnaast is de netwerkeconomie hier sterk op van toepassing.
Zelf zie ik inderdaad ook dat het slimmer en anders mag en kan. Medewerkers vinden dat vaak ook nog wel leuk. Als ze maar weten dat er inkomsten zijn. Ik merk dat de jongere medewerkers al sneller kijken naar de toegevoegde waarde die ze bieden. Terwijl de oudere medewerker het heeft over de rechten. Een kans bij ontslag is een nieuwe begin. Een gevaar is geen zekerheid.
Juist de drie trends vragen erom dat medewerkers aan de eigen toegevoegde waarde dienen te werken. Wat ben je waard en wat voeg je toe (zie ook als je waarde toevoegt, ben je van waarde)? Op welke wijze ben je geschikt voor het werk (niet de baan) en hoe zorg je dat je up to date blijft? Eigenlijk zouden we het niet dienen te hebben over pensioenen maar over nu ontwikkelen, dan is pensioen een resultaat van inzet van je kwaliteiten. Met andere woorden een opleidingsbudget inzetten. Of nog mooier dat je beloond wordt in opleiding en training. Tijd dus voor meer ontwikkeling van de ‘werk – nemer’. Wel een leuke doordenker. Als er voor vaste banen was gekozen stond er wel ‘baan – nemer’. Het gaat om werk.