De leiding van een bedrijf hoeft niet het boegbeeld te zijn. Immers vaak zie je pas achteraf hoe succesvol ze de koers geleid hebben. Daarmee hoeven ze niet altijd voorop te lopen en zichtbaar te zijn. Menig Nederlandse CEO wordt dan ook nog weleens van grijsheid beticht. Met name als het om persmomenten gaat.
CEO is geen boegbeeld
Het is duidelijk dat het boegbeeld niet de CEO hoeft te zijn. Immers maak de vergelijking met een schip. Als eerste heb je de boeg, hetgeen naar voren steekt. Boegbeelden werden vroeger door de Vikingen op de voorkant van het schip geplaatst om hen zo tegen zeemonsters te beschermen. Zou weleens een mooie vergelijking kunnen zijn met heden ten dagen de “boze buitenwereld”. Volgens het volksgeloof belichaamden boegbeelden de geest van het schip. Eigenlijk de PR man, de clown of degene die in het netwerk zichtbaar is.
De CEO zie ik daarmee meer als de schipper of kapitein, achter in de kajuit, geeft bij de stuurman (mooie symboliek voor manager) aan welke koers er gevaren wordt. Trekken we het helemaal door met een schip dan is de CFO de beheerder van de bronnen, en de COO de machinist of degene die de zeilen aanspant en viert. In het kraaiennest zit de visionair, deze ziet al land als niemand daar nog ooit aan gedacht heeft dat het in de buurt komt. Vaak een creatieveling, doordat de CEO in de kajuit zit zorgt ie ervoor dat er naar het land gekoerst wordt. Vanuit het kraaiennest een schip sturen is namelijk niet doenlijk.
Als je een schip, een bedrijf, de juiste koers wil laten volgen moet je er soms voor kiezen om de CEO in de luwte te zetten en het boegbeeld het werk te laten doen. Er zijn natuurlijk 100 manieren om deze symboliek en team door te trekken. Het voordeel van het schip is dat je het beperkt tot een overzichtelijk speelveld. En als er niet gestuurd of geleid wordt ligt het stil. Vergelijk het maar met de eigen organisatie, denk dat het meer dan klopt.