“Een top down benadering is slecht! Je dient zaken in een dialoog met mensen te doen.” Inderdaad dat geloof ik ook, echter wel voor 80%. Want als je geen kader stelt dan is de vrijheid te groot. Allesbehalve om mensen te kaderen, wie ben ik omdat te melden dan wel te doen. Het is juist om duidelijkheid te geven.
Top Down benadering
Een top down benadering wordt vaak gezien als een ‘noord Koreaans regime’. Daar ben ik het alleen mee eens wanneer je echt niet luistert. De laatste periode zie ik namelijk dat geen helder kader stellen of het van een afstand bekijken meer leidt tot onzekerheid en schade dan dat je dit wel doet. Laat ik twee voorbeelden noemen.
Allereerst de onderneming waar de eigenaar echt de operationele manager het besluit wil laten nemen over een nieuwe applicatie. Goed om dit gezamenlijk te doen. Echter het duurt nu te lang, mede omdat de managers de dagelijkse gang van zaken, het nu, mee laten spelen. Ze zijn aan het micro-managen. Een duidelijk besluit van bovenaf is nodig.
De tweede situatie is er eentje waarbij een medewerker eigenlijk alle ruimte heeft gekregen. Zelfs op een voetstuk is gezet. Nu dat niet werkt is de weg terug erg heftig. Voor zowel de organisatie als ook de persoon (overigens kom ik dit om drie plekken nu tegen, dus bedoel ik niemand in het bijzonder) betekent dit veel verloren energie.
Helder kader
Met andere woorden had je vanaf de top maar een helder kader neergezet. Alleen hoeveel doe je dit? En wat zijn de gevaren?
Eigenlijk is het idee om zo min mogelijk vanuit de top te doen. In dialoog met mensen te komen tot besluiten en richting. Mooi, alleen vaak heb je vanaf de plek waar je als leider bezig bent een duidelijk of ander beeld / invalshoek. Die dient soms gevolgd te worden.
Het gevaar dat erbij komt is dat je te vaak over mensen regeert in plaats van met mensen. Te directief en te eisend zorgt ervoor dat mensen helemaal niet meer betrokken zullen zijn.
Tijd voor top down, met een bottom up dialoog.
Tot dag 70…….