De toegang tot iets is de nieuwe waarde niet het hebben van iets. Juist die toegang en daarmee mensen helpen zorgt ervoor dat je waarde in handen hebt. Dat je waarde in geld om kan zetten. Voor de toegang wil men namelijk wel betalen.
Het voorbeeld is natuurlijk de muziek industrie. Van eigenaar van een CD zijn naar toegang tot spotify en andere online muziek dragers. Die overigens zelfs offline te gebruiken zijn. Het geeft je de mogelijkheid om te delen en alleen voor het gebruik te betalen. Zo ook shared service centers of bedrijfsruimte die je deelt of huurt voor een bepaald aantal uur. Een ander mooi voorbeeld is niet voor het eten en drinken betalen maar voor de service of de tijd dat je een stoel bezet hebt in een restaurant.
In de huidige wereld is delen en toegang dus de waarde drager. En hoe maak je hier nu een model van waar je wel de hypotheek van kan betalen? Banken willen nog immer in munten / geld betaald worden. Ik zou me kunnen voorstellen dat de toegang tot een netwerk en de tijd dat je er toegang toe krijgt vergoed moet worden in kennis, kunde of goederen in een hoeveelheid die in verhouding staat. En wat is dan die hoeveelheid? Ik zou zeggen zoveel als je denkt dat het waard is. Onderzoek leert dat als je dat vrijlaat mensen meer vergoeden dan wanneer je van te voren de prijs gesteld zou hebben.
Het eerst volgende experiment is een ontwikkelingsprogramma voor jonge talenten. Zij krijgen de ervaring, wij de nieuwe ideeën.