In een interessant gesprek met de leiding binnen ons bedrijf hadden we het erover hoe het kwam dat we de laatste tijd veel jonge mensen in de organisatie zien komen en zien gaan? Vaak nog beperkt ontwikkelt in hun vak en zeker ook stagiaires en leerlingen. Zijn wij dan te hard, te direct, te open of zelf dictatoriaal? Jazeker, in ons slechte moment zijn we het allemaal. En we snappen er als ondernemer helemaal niets van. Dus moeten we ons maar eens verdiepen en het beeld schetsen van een generatie die wij dagelijks op de werkvloer hebben.
Generatie Z: overbeschermd
Een artikel wat het het heel goed omschrijft is: Generatie Z: ziek, zwak en zielig? van Daan H. Teer. Hij vernoemt duidelijk waar het verschil zit in de “gepamperde en conflict vermijdende generatie Z”. Interessante materie. Er wordt een verwijzing gemaakt naar “The Codding of the American Mind”. Hierin stellen de schrijvers: ‘Bereid het kind voor op de weg, niet de weg op het kind.’
Vermijden van de wedstrijd
Alleen wat als de leerling (of het kind) de ring uitstapt en de handdoek in de ring gooit? Immers ze luisteren altijd naar het gevoel en vermijden de feiten. Of anders, ze melden na de beslissing wat dwars zit, in plaats van duidelijk te maken waar ze mee zitten of wat er speelt.
Het vermijden van de confrontatie staat dan gelijk met het vermijden van leren. Zoals mijn compagnon het vergelijk maakte: “wij moesten op het schoolplein bepalen of de bal in of uit was, daar werd je weerbaar door”. En dat is natuurlijk ook hoe het zit. Als je de wrijving opzoekt dan leer je door te schuren. Als je niet schuurt gaat het ook niet glanzen. Doffe, grijze en grauwe oppervlakte blijven dan achter. Of zoals de generatie Z wegloopt; een leegte.
Wat nu als ondernemer of leidinggevende?
EN….dan als degene die het aanstuurt. Wat wij leren is dat drukken, boos worden of tantje erbij zetten slecht werkt. Als je met de deur slaat, dan gaat het gevoel aan bij de generatie, dus zorgt het voor verstarring en apathie.
Wat dan wel zul je je afvragen? Eigenlijk vraagt het twee zaken. Zorg dat je zelf in de positieve houding blijft. Daarnaast zorg dat je erover praat met de medewerkers. Als je bij het gevoel wilt komen, moet je dat aan de woorden koppelen. Alleen dat gebeurt in de rustige momente vooraf, het is anders net als coachen aan de zijlijn terwijl je de wedstrijd aan het verliezen bent. Aandacht voor wat er speelt en op welke wijze mensen gemotiveerd blijven dat telt.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Want rustig blijven als je getraind bent om te strijden om de wedstrijd te winnen is erg lastig. En elke keer in dialoog gaan is ook zo een ding. Toch zit er niets anders op door je eigen patronen heen te breken. Want ondanks dat het vaak over jonge mensen gaat, de patronen bij de generatie Z zijn als erg hard ingesleten.
Ik denk dat ik wel kan zeggen…..to be continued….
Wil je meer weten over leren en opleiden binnen organisaties? Ga naar Het Trainingsbureau of neem gewoon contact op hoe wij dit binnen Sjoeche doen, waarmee ik deze kennis in de praktijk breng.