Noodgedwongen maakten we, mijn vrouw en ik, veel toegewijde medewerkers mee. Waar? In het AMC te Amsterdam. De reden? Het veel te vroeg aandienen van onze tweede dochter Liv.
Toewijding
Alleen wat een toewijding hebben die verpleegkundigen en artsen. Tjee, daar moet je een sterke persoonlijkheid voor hebben. Doe het maar iemand, die je net leert kennen vertrouwen inspreken, onvoorwaardelijke aandacht geven en alle echte vervelende klusjes voor oplossen. Dat noem ik echte toewijding. Dat kan alleen als je het echt meent en doet.
Laat staan de verpleegkundigen van de IC Neonatologie. Meiden, in ons geval, die jouw kind 24 uur per dag steunen, voeden en liefde geven. Ze spreken de kleintjes zo lief aan. En op het moment dat het echt nodig is, de eigen lunch of diner er bij in laten schieten. Dat zijn pas toppers. En wat waren we blij met mensen zoals Roos, Leanne, Marieke, Vonne, Yvonne en al die anderen.
Kantjes er vanaf
Nee, dan in hetzelfde gebouw in het restaurant staan en medewerkers die drie keer langs iemand lopen die wat wenst te bestellen. Dan niemand vinden die ze kan helpen en weg lopen. Geen eigen initiatief of echt om de gast geven. In die omgeving noemen we het gasten? Een klant is nog een te goed woord.
En als ondernemer kom ik dat vaak tegen. Mensen die de-kantjes-er-vanaf-lopen. Alles is te zwaar. Zo hoort dat niet. Kunnen we niet……enzovoort. Wat zou jij doen als jouw werk het werk van een verpleegkundige of arts zou zijn? Wat zou je anders doen als je de ander op leven en dood zou mogen helpen? Inderdaad je echt verplaatsen. Er echt zijn. En hetgeen wat vervelend is zo draaglijk mogelijk maken.
En dan is er natuurlijk je familie en zijn er je maatjes, weet je wat die doen: die “drammen” lekker door om je te helpen. Die zijn er echt (ook op afstand). Daarbij voel je diezelfde toewijding. Raar toch hele wildvreemden en echte maatjes geven hetzelfde.
Laten we allemaal elke dag een maatje voor iemand zijn. Ook al is dat een wildvreemde. Betrap me de komende tijd alsjeblieft op een maatje zijn.
(Note: hiermee wil ik op geen enkele wijze gradaties in meeleven of meedenken aanbrengen, het is gewoon een bijzonder gevoel. Daarnaast mogelijk mijn manier om even iets van me af te schrijven. )