Een interessant discussie speelde zich af rondom het vertrek van Carla Smits-Nusteling als Financieel Directeur van KPN. Leerzaam ook, daar het om leiderschap aan de top en over gedrag en intuïtie van de vrouwelijke zijde gaat. En vooral hoe dat dan beoordeeld en veroordeeld wordt.
De situatie is dat mevrouw Smits-Nusteling haar ontslag vergoeding van 480.000 euro niet wenst te verkrijgen. De reden onbekend. Echter de discussie er omheen tekent zich af. Waarom zou je dat geld niet willen?
Vanuit het mannelijke front vindt men dit raar. Wat heeft ze te verbergen? Je hebt er toch recht op? Het is ooit afgesproken in de overeenkomst, dus afspraak is afspraak. Wat is er voorgevallen? Het wordt als te ethisch gezien. Immers er moeten 5000 mensen bij KPN weg, dus zul je het wel doen voor je imago behoud of beeld dat je wenst op te roepen. Een echt mannelijke reactie. Als je er niet meer uitkomt dan vecht je en dan is het mijn en dijn…
De vrouwelijke kant daarentegen, o.a. Babaette Ruhaak van SheConsult sprak op Business Nieuws Radio, dat het vanuit de vrouwelijke kant bezien logisch is. De vrouwelijke kant denkt vanuit is het eerlijk? Vind ik vanuit mezelf dat ik er recht op heb? Die kijkt naar de zachte kant en impact op de omgeving. De goede dingen doen. Niet de afspraak die men al gemaakt heeft bij het begin over het afscheid nakomen. En daarnaast als je zelf weggaat waarom moet je dan een ontslagvergoeding hebben? Een logica die ik wel volg. In de “normale” arbeidsrelaties is dat toch ook niet ter sprake? De vrouwelijk kant kijkt niet naar de buitenkant maar komt van binnenuit. Een schoon voorbeeld zou ik willen zeggen.
Natuurlijk wordt deze discussie weer gekoppeld aan de vergoedingen van topbestuurders. Ik vergelijk die altijd met die van topsporters. Je moet in een heel korte tijd je geld bij elkaar halen, dus moet het wel veel in korte tijd zijn om de trainingsarbeid (carriére ladder die je hebt moeten bewandelen) vergoed te krijgen. Vele komen niet eens op deze traptrede. Echter dan is het in leiderschap wel netjes als je faalt om dan niet met de hoofdprijs weg te gaan? Niet in bonus en niet in afscheidspremie. Wordt je bedankt dan is dat wat anders.
Als we terug gaan naar de vrouwelijke kant van het geheel verwijs ik ook graag naar het congres van HotelloTOP (het netwerk van afgestudeerde van erkende hotelscholen) dat 11 januari 2012 gehouden is/wordt. Het thema is sheconomy (zie ook een eerdere blog: sheconomy, een grote kans). De economie waarin de vrouwelijke aanpak en het leiderschap naar boven komt. Maar ook dat deel dat het harde een beetje zachter maakt.
Paul van Loon schreef er ook over in een vernieuwende kijk op leiderschap in “Echte kerels doen het anders” waarin hij het begrip shecisionmaker uit de doeken doet. Leuk om te lezen maar interessanter is om zijn gedachtegoed over deze discussie heen te leggen en duidelijk waar te nemen dat er nog veel moet gebeuren. Veel op het gebied van begrip om het anders te doen.
Leerzaam is dat welke invalshoek je ook neemt, als leider moet je het beste voor de organisatie wensen, dan ben je een professional. Ook als dat betekent dat je eigen gewin dan minder goed (op korte termijn) er bij gebaat is. Natuurlijk zult u zich als lezer mogelijk afvragen hoe het dan zit met de schoorsteen die moet roken? Juist als je authentiek, in gezamenlijke creativiteit en met hetzelfde doel (en dan mag er wel eens iemand bij de les gehaald worden als die niet binnen de lijntjes loopt) komt tot een strategie dan komt het altijd de goede kant op. Het valt je toe. Vrouwelijk gedacht, ik noem het maar een beetje zaken zacht gemaakt (met dank aan Paul van Loon en “Echte kerels doen het anders” .)