Nieuwsgierigheid en weerstand beide de bron voor de leerstand. De ene vanuit een gezonde drang naar meer. De ander vanuit pijn tot groeien. Beide een voedingsbodem tot ontwikkeling.
Nieuwsgierigheid
Vanuit een gezonde portie nieuwsgierigheid kun je veel leren. Doorvragen en zaken te weten komen leveren dat we daadwerkelijk leren. Natuurlijk is er een dunnen scheidingslijn tussen onbescheiden ergens je neus in steken of belangstellend zijn en verlangen naar nieuwe zaken. Het laatste is natuurlijk het positieve. Een leuke vraag daarbij is mensen de ‘waarom’ vraag te stellen of zonder iemand aan te vallen ‘wat de reden is’, dat iemand iets doet of een keuze maakt.
Leiders en leermeesters zouden altijd nieuwsgierig dienen te zijn. Immers daar leren ze zelf veel van en de basis van goed leiderschap en leermeesterschap is zelfontwikkeling en je vermogen tot leren. Als iemand dan ook iets zegt of in de weerstand schiet is het interessant om te weten waarom. Zet het makkelijkste middel van leren in: nieuwsgierigheid.
Weerstand
Het eerste dat je vaak hoort is de nee of verkapte nee in de vorm van ja, maar. Weerstand in ontwikkeling. Als trainer krijg je vaak: “zo werkt dat bij ons niet”. Hoe werkt het dan wel? Leg me dat eens uit. Overigens is weerstand de basis van leren. Denk maar aan sporten en de dag erna spierpijn hebben. Je spieren bieden weerstand, die dienen nog op te rekken of te versterken. Weerstand is eigenlijk het voorkomen van de pijn. Uit de comfortzone gaan naar de stretchzone. Misschien zelfs wel de panic zone in sommige gevallen (denk aan militaire trainingen of vlieg trainingen om reactie te meten).
Weerstand is dus ook goed. Het toont dat er een grens bereikt is, een grens die men (nog) niet over wenst te gaan. De reden erachter is alleen interessant. Daar kun je op inspelen.