Natuurlijk schreef ik eerder over positiviteit en de keuze die je daarin hebt. In 2010 na het bezoek aan Anthony Robbins in Rome was dit niet anders dan een keuze. De afgelopen periode heb ik dat met de geboorte van onze dochter Julie weer gemerkt. Bij de vele bezoeken aan het ziekenhuis, de kleine is 6 weken te vroeg geboren, merk je dat je eigen instelling zo veel bepaald. Als je mensen vertelt wat er gebeurd is, ik zal de details besparen, hoor je direct: wat heb je het zwaar. Zo ervaar ik het niet. Immers ik geniet van de zaken die er wel zijn. De positieve mensen en de zaken daar omheen. De kleine meid is daar het mooiste voorbeeld van, zij heeft de keuze en maakt die ook. Gewoon vechten en doorgaan. Hoe klein je ook bent.
Tijdens de afgelopen introductie voor nieuwe medewerkers van Staffable was ik dan ook op zoek naar de wijze waarop ik die positieve houding zou kunnen overbrengen. Uit een twitter bericht van Anthony Robbins, natuurlijk volg je een positief mens, kwam ik op onderstaande.
[tube]http://www.youtube.com/watch?v=W86jlvrG54o[/tube]
Want wat heb je meegemaakt ten opzichte van Emmanuel Kelly? Wat is de reden dat je er niet anders naar kijkt? De keuze die je zelf maakt bepaald waar je voor staat. Een keuze die we als organisatie graag terugzien in onze mensen. De keuze van je woordgebruik en een positieve benadering hoort daarbij. Als je alles ziet als een probleem, zie je niets als een kans.
Sommige criticasters zeggen dat alleen maar woorden zijn en dus niet echt. Iemand die daar meer over zegt is Jeffrey Gitomer. Kijk maar eens.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=Xd8aTtgs33w
Dus jij bepaald door de volgende zaken in acht te nemen:
- Omgeef jezelf met positieve zaken en mensen
- Lees en luister naar positieve boeken, speeches en muziek
- Zeg alles in een positieve manier
- Geloof erin dat je het kan
- Luister niet naar mensen die zeggen dat je niet goed bij je hoofd bent en begin nu, doe het elke dag.