Hoe kan het dat er nog steeds, zoals ik ze maar poog te noemen, Ik-o-fielen zijn? Wat maakt dat ze niet op zich heen kijken? Wat is het verschil tussen focus en samenwerken?
De afgelopen maanden heb ik veel mensen gesproken. Wat blijkt de meeste mensen gaan direct op het eigen gevoel af. Op zich begrijpelijk, alleen in een tijd die door een nieuwe zekerheid (onzekerheid voor velen) gekenmerkt wordt betekent het dat het gevoel gevoed wordt door angst. Angst voor het onbekende, de vraag of de inkomsten nog wel komen en wat het in de toekomst betekent.
Je krijgt zaken te horen als focussen, dicht bij jezelf blijven en stapje voor stapje. Zijn dit niet de dooddoeners om elke creativiteit, ondernemende geest en voorwaartse drang neer te sabelen? Hoe wil je wel aan de slag?
In de nieuwe economie gaat het over WIJ! Hoe zoeken en vinden we samen oplossingen? Door talenten te combineren. En elkaar echt oprecht op die talenten in te zetten. Een goed begin is dan een samenwerking met verschillende talenten bijeen brengen. En natuurlijk geeft dat wrijving, zonder wrijving geen glans. Het zorgt er ook voor dat je verder komt. Want alleen kom je ergens sneller, samen kom je verder.
Duidelijk voor mij is dat de ik-o-fielen langzaam maar zeker terrein aan het verliezen zijn. En dat merk ik aan de volgende drie zaken:
- De vraag naar verbinding en samen wensen te groeien.
- Mensen durven weer te delen.
- Nieuwe initiatieven en samenwerkingsverbanden ontstaan.
Natuurlijk doet dit af en toe nog pijn en merk je dat de ik-o-fielen nog behoorlijk moeten transformeren. Danken voor doorgegeven leads, oprecht communiceren en vooral ook zorgen dat je produceert en dus resultaten boekt zijn de knelpunten in mijn ogen. Tijd dus voor de nieuwe realiteit en nieuwe zekerheid. In mijn beleving en wereld is de WeConomy sterker dan de Ik-o-nomie.