Ook collega Arco Kats schreef er, in andere bewoordingen, over in zijn column ‘Hoe wil je het zien?’. Het gaat om de perceptie van mensen. De aanleiding is dat ik afgelopen weekend naar buiten keek en me verbaasd heb over alle lachende, actieve, schoonmakende, in de tuinwerkende, rennende mensen. Nu kun je zeggen dat ik ineens buiten kom, dat zal het niet direct zijn. Nee, de lach en het positieve gevoel dat je erbij krijgt is sterker. Wat is de reden dat een prettige temperatuur of een mooi zonnetje dat teweeg brengt? Waardoor laten mensen zich beinvloeden? Of door welke bril zien ze het ineens anders?
Achter de wolken schijnt de zon!
Zoals ook Arco verwijst naar de invloed die we zelf kunnen hebben op het zijn van optimist of pessimist, denk ik ook dat je zelf bepaalt wat je wenst te zijn. Het zijn van een ‘droeftoeter’ of ‘ bruistablet’ (naar Jan van Setten) bepaal je zelf. Immers de zon is er altijd! Alleen zie je deze door de wolken heen of niet? Waar laat je je dus door tegenhouden? Wat verhult het?
Eigenlijk is het heel simpel. Het is hetgeen wat je zoekt dat je gaat krijgen. Met andere woorden zoek je naar het goede? Naar hetgeen je echt wenst? Veel vragen dit keer. Daar ik het antwoord ook niet altijd heb. Ondanks dat ik graag in het kritische positieve spectrum sta. Want als je iets doet doe het dan onbevangen, goed en met passie. Ik kies daarvoor.
Onderstaande filmpje leert meer dan ik in woorden kan bevatten: