De afgelopen periode is het lekker druk geweest. Alleen wat doe je met de investering in tijd die je in zaken stopt? Waar stop je tijd in? Door welke mensen wordt het gewaardeerd?
Mensen
In mensen investeren en veel geven is iets dat ik graag doe. Veel geven en niets terugvragen om oprecht en servicegericht te zijn. Het motto delen om te vermenigvuldigen hoort daar bij. Toch merk ik dat het zwaar valt als er mensen zijn die je daarop negatieve energie teruggeven. Met andere woorden die andere zaken doen dan die je verwacht. Dat kan natuurlijk vanuit je eigen verwachtingen komen. Alleen denk ik dat er velen zijn die niet meer weten wat het is om iets te krijgen. Zijn dat innemende mensen of inhalige mensen? Het respect om te waarderen dat je iets gegeven wordt. Het dankjewel, laat staan de moeite waarderen? Daar heb ik dus wel moeite mee.
Drie voorbeelden: het afgelopen half jaar heb ik een drietal mensen geholpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Op persoonlijk vlak door een gesprek aan te gaan, als trainer of op commercieel vlak.
De eerste heb ik nooit meer iets van gehoord. Wel een bedankje. Alleen er stond een afspraak voor een vervolg. Immers één ontwikkelmoment is geen ontwikkelmoment. Succes dus.
De tweede kiest er in het traject voor om andere zaken binnen de organisatie meer prioriteit te geven. Jammer want het betekent dat het traject niet af is. Daarnaast een signaal dat de moeite niet gewaardeerd is.
De derde heeft bedankt door zelf te stoppen met het traject en daarna eigenlijk in de organisatie waar we deel vanuit maken niet dat stapje extra te tonen. Met andere woorden niet tonen wat er geleerd is. Andersom zelfs in twijfel trekken of de methode wel goed is. Terwijl de feiten, wel omzet versus geen omzet, toch duidelijk zijn.
Wat doe je hiermee?
Kies je mensen en zet de toon
Inderdaad “zet die punt op de horizon, zet de toon en kies je mensen”, zoals Ben Verwaaijen (Alcatel Lucent – CEO) zei tijdens JCI NC 2010. Wat doe ik eraan? Want ik kan natuurlijk naar de andere wijzen, maar dan heb ik nog immer drie vingers naar mezelf. Het gaat erom dat ik allereerst niet de juiste mensen heb gekozen waar ik mee bezig ben geweest. Meer de zielige diertjes soms die ik wilde helpen. Daar had ik direct de toon moeten zetten wat het in zou houden als ik ze zou helpen. Namelijk positieve energie terug op het gebied van het behalen van de door ons samen gestelde doelen en leermomenten. Het traject had duidelijker moeten zijn.
De slot conclusie is dat deze drie mensen me weer meer geleerd hebben over hoe om te gaan met mensen. Let wel: ben er nooit verbolgen over, leer ervan. Laat ik dat dan maar als grootste waarde teruggekregen hebben.